Sevgili Giresunlular.

Sevin veya sevmeyin.

Peşin peşin konuşalım.

Evet.

Sormuyorum

Yanıt veriyorum.

Hay Allah demiyorum.

İşler sarpa sarınca...

Dönüp dolaşıp bize gelirsiniz.

Gelin.

Biz...

Kelle koltukta...

Gazeteciyiz.

Demem o ki...

Sizin sesiniz, nefesiniz.

Adınız, adresiniz.

Ortağınız, ilacınız.

Biz gazetecileriz.

Evvallah.

Başımız gözümüz üstüne.

Gocunmuyoruz.

İyi güzel de biz kimiz?

Aslında...

Kestirmeden söyleyelim.

Yalnız.

Don kişot.

Yel değirnenlerine savaş açan.

Tarihen sabittir.

Yüzyıllık yalnızlık.

Bir o kadar değerli.

Yumruk.

Aktörler el değiştirse de değişmez.

Bakın.

Giresun’da gazeteci olmak bir kabus .

Aşağı tükürsen sakal; yukarı tükürsen bıyık.

Dengeyi korumak kirli iş.

Ve zor.

Bu yazıyı ne kendimi sevdirme, ne günah çıkarma ne de moda tabirle bir algı operasyonu için yazdım.

Ama...

İşin rengi mor.

Gazetecisiniz ya ...

‘Size yürü be aslanım’ derler.

Yürürsün inaçla.

Gün gelir satışa gelirsin.

Yürü diyenler buhar olur.

Yetmez.

Arkanıza dolanırlar, satışa gelirsin

Sıra sıra , tabur tabur.

Hani...

‘Size yürü be aslanım’ diyenler vardı ya...

Emin olun.

‘Yürü de boyununn ölçüsünü görelim koçum ’ derler.

Sırra kadem basmak bir kenara kuyunuzu kazarlar.

Hainin sürüsüne bereket.

Adamlığın olmadığı yerde.

Üşürsün.

Fıkradır.

Temel Almanya’da otoyola tersten girmiş. Bir de bakmış ki, arabalar karşısından gelip, sağından solundan geçerlerken flaşörlerini yakıyor, klakson çalıyorlar.

Tam bir hercümerç.

Arabanın radyosunu açmış, ne olduğunu anlamak için, bir anons:

'6 numaralı otoyolda bir araç tersten girdi. Bütün sürücülerin dikkatine sunulur. !

Temel gülmüş ve radyodaki anonsu yanıtlamış:

‘Ne biri be, hepisu hepisu tersten cirmiştur.’

Anlatabildi mi?

Bu bu işte bir terslik var.

Biz gazeteciler...

Elbette tın ama...

Ne Musa’ya ne İsa’ya yaranıyoruz.

Ötesi.

Geçelim.

İhanete dücar oluyoruz.

Dostların satışına geliyoruz.

Yalnızlık.

Olsun.

Biz gazeteciyiz.

Satsan ne olur, satmasan ne olur?

Değil mi ki..

Biz gazetecilik oyunu oynamıyoruz.

Bildiğinizi yapın.

Son söz.

Birgün bakında kapımızı çalmayın.

Diyorum.

Nasıl ki herkese hukuk lazımsa gazeteci de lazım olabilir.

Çok bedel ödedim.

Aklınızdan ne hinlikler geçiyor bilemem ama mesleğimin ucuzlatmasına izin vermem.

Dur demesini de pekala biliriz.

Ama dosta ama düşmana.

Hain ve vefasız düşünsün.

Cümleten.